Kadınlardan hoşlanamayacak kadar küçükken bile madonna’ya
bayılıyordum ,nereye taşınsak ilk işim ranzanın üstüne ,onun kısa beyaz saçlı
posterini yapıştırmak olurdu..Sanki benim kişisel tanrıçam gibiydi.Heman izlemekten,sokakta
maç yapmaktan (o zaman sokakta maç bile yapılabiliyodu) zamanım kalınca doğruca
madonn’namın başına gidip dakikalarca izliyordum onu. Aradan yıllar geçti ,90
larda biryıl şu (Ahmet san metallicayı,.guns and roses i,m.j. falan getirmeye
başlamış ülke stadyum konseriyle tanışmıştı.ve madonna’nın da geleceğini duydum
lisede çıktığı kızı bimde gören üniversiteli
gibi acip hisediyordum.Onu görmem ulaşmam lazımdı .Saha içi davetiyeleri
inanılmaz pahalıydı hele o yaşlarda nerdeyse çoçuk olan benim için.neyse
çalıştım çabaladım,borç aldım biriktirdim.bir saha içi bilete sahip oldum
.Konser günü geldiğinde heyecandan ölecek gibiydim maç
alışkanlığıyla inönüye 2 saat önceden gittim,her taraf pop şarkıcısıyla
doluydu.(90 lardan bahsediyoruz zaten dışarıda dolaşan 3 insandan biri
popçuydu)neyse sahnenin önüne geçene kadar conan the barbarian modunda kadın
erkek demeden geçtim herkezi tam sahnenin önüne ulaştım.Yoncimik ve Kenan
doğulu bile kulağıma hoş geliyordu onu beklerken.ve nihayet o çıktı sahneye onu
canlı izlemek inanılmaz bir olaydı (heleki aranızda başka kimse yokken),uzatmayayım
muhteşem bir showdan (bu kadar yakından yağlı zenci görmek dışında) sonra Madonna
gitti tabi bütn İnönü bis için tempo tutu. Son çıkışında( bütün o ışık
şovlarından,dansçılardan sonra )sahnenin ortasına gelip tek başına yumuşak
ritimli slow bir şarkı söylemeye başladı(your spanish eyes tı sanırım) söylüyordu
ama benim 2-3 metre önümde;gözlerime bakarak söylüyordu.Bütün ışıklar
kapanmıştı stadyumda sadece madonna’nın ışığı çevreye ve bana
yansıyordu.Yıllardır hayalerimi süsleyen Madonna gözlerime bakarak şarkı
söylüyordu.O an değil inönüde ;dünyada sadece ikimiz varmış gibi hisetim.Şarkı
bitince bütün ekip elerinde uzun konfetilerle sahneye dönüp seyirciye doğru
atıllar .Tabikki Madonna nın atıklarını eze,ezile ben kaptım.Bu gün bile özel
kutusunda saklıyorum o konfetileri (onun elinden bana ulaştığı için).yaşadığım
en acaip anlardan biriydi o 2 dk lık süre.
Aradan yıllar geçti .bu yıl tekrar geleceğini duydum bu sefer
bimde para üstü veren kasiyer kadar sakindim.Gitmeyi düşündüm uzun uzun ama ne
ben eski bendim ne o eski o .Yıllar önce Bodruma gidelim dediğimde arkadaşım
:orayı hep Vedat türkali romanlarındaki gibi hatırlamak istiyorum,ben gelmem
.demişti de hiç anlamamıştım neden
bahsetiğini.o an anladım.anılarıma zarar verecek büyük ihtimalle bu muymuş
diyeceğim o konsere gitmedim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder