19 Aralık 2012 Çarşamba

madonna ve bir gün

Madonna ve Bir gün:


Kadınlardan hoşlanamayacak kadar küçükken bile madonna’ya bayılıyordum ,nereye taşınsak ilk işim ranzanın üstüne ,onun kısa beyaz saçlı posterini yapıştırmak olurdu..Sanki benim kişisel tanrıçam gibiydi.Heman izlemekten,sokakta maç yapmaktan (o zaman sokakta maç bile yapılabiliyodu) zamanım kalınca doğruca madonn’namın başına gidip dakikalarca izliyordum onu. Aradan yıllar geçti ,90 larda biryıl şu (Ahmet san metallicayı,.guns and roses i,m.j. falan getirmeye başlamış ülke stadyum konseriyle tanışmıştı.ve madonna’nın da geleceğini duydum lisede çıktığı kızı bimde  gören üniversiteli gibi acip hisediyordum.Onu görmem ulaşmam lazımdı .Saha içi davetiyeleri inanılmaz pahalıydı hele o yaşlarda nerdeyse çoçuk olan benim için.neyse çalıştım çabaladım,borç aldım biriktirdim.bir saha içi bilete sahip oldum


.Konser günü geldiğinde heyecandan ölecek gibiydim maç alışkanlığıyla inönüye 2 saat önceden gittim,her taraf pop şarkıcısıyla doluydu.(90 lardan bahsediyoruz zaten dışarıda dolaşan 3 insandan biri popçuydu)neyse sahnenin önüne geçene kadar conan the barbarian modunda kadın erkek demeden geçtim herkezi tam sahnenin önüne ulaştım.Yoncimik ve Kenan doğulu bile kulağıma hoş geliyordu onu beklerken.ve nihayet o çıktı sahneye onu canlı izlemek inanılmaz bir olaydı (heleki aranızda başka kimse yokken),uzatmayayım muhteşem bir showdan (bu kadar yakından yağlı zenci görmek dışında) sonra Madonna gitti tabi bütn İnönü bis için tempo tutu. Son çıkışında( bütün o ışık şovlarından,dansçılardan sonra )sahnenin ortasına gelip tek başına yumuşak ritimli slow bir şarkı söylemeye başladı(your spanish eyes tı sanırım) söylüyordu ama benim 2-3 metre önümde;gözlerime bakarak söylüyordu.Bütün ışıklar kapanmıştı stadyumda sadece madonna’nın ışığı çevreye ve bana yansıyordu.Yıllardır hayalerimi süsleyen Madonna gözlerime bakarak şarkı söylüyordu.O an değil inönüde ;dünyada sadece ikimiz varmış gibi hisetim.Şarkı bitince bütün ekip elerinde uzun konfetilerle sahneye dönüp seyirciye doğru atıllar .Tabikki Madonna nın atıklarını eze,ezile ben kaptım.Bu gün bile özel kutusunda saklıyorum o konfetileri (onun elinden bana ulaştığı için).yaşadığım en acaip anlardan biriydi o 2 dk lık süre.


Aradan yıllar geçti .bu yıl tekrar geleceğini duydum bu sefer bimde para üstü veren kasiyer kadar sakindim.Gitmeyi düşündüm uzun uzun ama ne ben eski bendim ne o eski o .Yıllar önce Bodruma gidelim dediğimde arkadaşım :orayı hep Vedat türkali romanlarındaki gibi hatırlamak istiyorum,ben gelmem .demişti de  hiç anlamamıştım neden bahsetiğini.o an anladım.anılarıma zarar verecek büyük ihtimalle bu muymuş diyeceğim o konsere gitmedim…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder